Сонца чырвоным пеўнем
За копы садзіцца,
Пахне навокал сенам,
Травой-медуніцай.
Тата касу наладзіў,
Правёў па лязу “брывою”;
Рукі пружацца сілай,
Душа – дабрынёю…
Так вось, пракос за пракосам
І закасіліся ў вечар…
Зоркі глядзяцца ў росы,
Дыхае сенам вечнасць.
|
|
